“Onze” Sint-Jan in het nieuws

Goedendag. Kunt u me zien, zo tussen de steigers door? Hier de kerktoren van de Sint-Jan. Ik hoor bij de kathedraal, maar ook weer niet. Ik ben namelijk eigendom van de gemeente. Een regeling uit de tijd van Napoleon, toen ik als militair object werd gevorderd.

Op het ogenblik is bouwopzichter Maikel Niël met zijn collega’s bezig met groot onderhoud. Er ontstaan namelijk steeds meer scheuren en kieren in mijn gelaat. Met name aan de zuidwestkant, waar zon, regen en wind me het meest raken. Een tijdje geleden verloor ik zelfs wat stukken steen.

Nu worden dus m’n natuurstenen bast, bijbehorend voegwerk en mijn details van lood- en schilderwerk aangepakt. Het natuursteen waarmee ze me in de jaren ’70 opgeknapt hebben, zogenoemd Reimerath trachiet, blijkt namelijk van mindere kwaliteit. Nu krijg ik Italiaanse Peperino Duro stenen, stuk beter!

Tegelijkertijd gaat het restauratieteam aan de slag met de loodafdekking bovenin mijn torenspits, de leien op mijn dak en wordt mijn bliksembeveiliging verbeterd. Ik wil namelijk niet nog eens zo in de spotlight staan als bij de inslag van tweeënhalf jaar geleden. En nu ze toch bezig zijn, doet het restauratieteam ook wat cosmetische ingrepen. M’n wijzerplaten worden opnieuw geschilderd en het torenkruis en mijn geliefde windhaantje worden hersteld. Zij hebben namelijk ook veel geleden onder het weer.

Voorlopig kunt u me helaas niet in het echt beklimmen. Gelukkig maakte Erfgoed ’s-Hertogenbosch een virtuele tour. Die kunt u lopen op hun website. Naar verwachting ben ik komende zomer weer helemaal opgeknapt en kunt u me dan weer in vol ornaat bewonderen.