“Onze” Sint-Jan in het nieuws

Ik ben de Erwtenman. Hoog vanaf de noordkant van de Sint-Jan bekijk ik rustig het alledaagse leven van de Bosschenaren. Tot ver buiten de stadsmuren worden verschillende versies van mijn verhaal verteld. Ik zal u vertellen waarom.

Honderden jaren geleden was ik bouwopzichter tijdens de bouw van onze prachtige kathedraal. Een belangrijke taak met grote verantwoordelijkheden. Ik was de enige die wist hoe de Sint-Jan gebouwd moest worden. En daar kreeg ik ook naar betaald. Zeker een Braspenning per dag. Omgerekend blijft daar nu zo’n drieënhalve eurocent van over. Maar in mijn tijd was dat een hoop geld! Een deel van mijn loon gaf ik aan mijn vrouw, zodat ze goed voor mij kon zorgen.

Elke dag werkte ik hard aan de bouw van deze immense kathedraal. En elke dag bracht mijn vrouw me mijn middageten – zoals gebruikelijk in die tijd. Helaas besteedde zij haar tijd en mijn zuur verdiende geld liever aan andere zaken dan voedsel van het niveau dat ik verwachtte. Op een dag bracht ze me voor de zoveelste keer een lunch beneden de maat: een pan gekookte erwten. Ik werd boos en schreeuwde: “Is dat nu spijs voor eenen man die daags een braspenning winnen kan!” van woede schopte ik de ketel en inhoud omver, zo naar beneden. En op die manier is mijn beeldtenis vastgelegd, hoog tegen de zijkant van de Sint-Jan.

Zoals ik vertelde zijn er verschillende varianten op mijn verhaal. Het één wat bloederiger dan het andere, soms met een goede afloop, anders met een wat mindere. En begin twintigste eeuw verdienden Bossche straatjongens zelfs geld met het vertellen van mijn verhaal. Eén ding is dus zeker: ik houd de mensen al eeuwenlang bezig, zowel binnen als buiten de stadsgrenzen.

Bent u nieuwsgierig geworden? Kom me dan een keer bezoeken! Als u goed kijkt, vindt u me aan de noordkant van onze kathedraal. Loop vanuit de Torenstraat langs de Mariakapel. Met uw rug naar de ingang van het museum kijkt u een beetje links omhoog. Niet op een luchtboog, maar goed beschermd in een hoekje. Daar zit ik veilig. Met aan mijn voeten de pot erwten die me beroemd maakte.

Fotografie: André Bonga